Zwaar zwetend stortte hij zich in haar uit.
Lief lachend klom hij via haar borsten naar haar nek. Zijn favoriete schuilplaats als het emoties begon te regenen.
Als haar ongewilde angsten weer de kop op staken en haar lieve lach als kanker voor de chemo verdween.
Hij fluisterde zacht in haar oor en begon een speurtocht naar het einde.
Zijn koude vingers balanceerden op het randje van geluk en zochten hun evenwicht op haar knokige knieën.
Zachtjes vroeg ze hem te stoppen.
Het kietelde
De tranen denderden in zijn hoofd.
Die kutkanker bombardeerde haar tot iemand anders. Die godvergeten klotekanker maakte haar geile, blonde haar tot een zielig hoopje kapsel. Het maakte haar ooit zo krachtige lichaam tot iets waar zelfs een blinde nog doorheen zou kunnen kijken.
Zachtjes zoenend beval ze hem
het leven te kussen
Zij was er immers toch niet meer.
Door: Annemarijn Vlinder.
Uit : VPRO Dorst
Geen opmerkingen:
Een reactie posten